Ddio c’ava capì ca
nun capette ?
C’Abbramo sulo
p’ubbirienza
era pronto a levà
a miezo Isacco ?
O Abbramo so
mettette dint’’o sacco
sapenno ca pe Ddio
era na prova
o na jastemma
grossa quanto ‘o munno
ca maie avesse fatta ?.
Addo sta scritto
ca Ddio é canuscenza
e po’ nun sape si
dint’’o core ‘e nomme
quantu bbene ce
sta pe cumpiacenza
pecchè accunsente a chello ca vo Isso?
Pe me nun ce sta
requie
pe chi s’aspetta
qualche risposta a me.
Si averamente ‘o
fatto succerette
è stato raccuntato
e n’atu modo.
Doppo ca Ismaele
se ne jette
‘o viecchio
ascette ‘e capa
penzanno ‘o figlio
suio mmiez’’o deserto
sulo ca mamma
mmiez’a ggente nfame
o sicco nganna si ‘o
macava ll’acqua
e se nquartaie cu
Sara, vecchia comm’isso,
ca nun vulette
cedere ‘e nu passo
e s’ammentaie
chello ca s’ammentaie.
Si na mamma è na
mamma
nu pate che po
esse? Nu pate pecche è pate!
Nun era n’ommo ‘e
gesso.
Era ‘a pietà ca
Ddio vuleva ‘a isso,
uno ca diceva pane
o ppane e Ddio a dio,
ca ne vuleva uno
quanno sulo sulo
nun teneva
cunforto ma sfastirio
d’’e strille d’’a
mugliera ca chiagneva
maledicenne a essa
e a mala sorte
facennese a cchiù
vecchia ‘e tutto ‘o munno
senza nu figlio
mbraccia ca zucava,
senza sapè ‘o
viento addò ‘e purtava.
Teneva Abbramo, ma
viecchio comma essa
cu ‘a pella ormaie
arrepecchiata e secca.
S’arricurdavo
bello e quanno s’a pigliva
dint’’e braccia e
le vasava ‘a faccia
E tutt’ammore che
le deva cuntannele
d’o tiempo già
passato e ‘a vita comme jeva.
Era n’ommo ‘e Ddio
c’’o vuleva
sempe cu isso pe
jì cu isso nnante ‘ncopp’a terra
pe fa stu munno
chino ‘e maraviglia
e no nun munno ‘e
guerra
comme già
succedeva.
Gioacchino Ruocco
Ostia Lido 05.06.016
Nessun commento:
Posta un commento