So' troppo piccerillo
p'addeventà n'arillo
ca zerrea tutt'a jurnata.
Dint''e forre
nun ce stà ripose.
Mò scorre nu filo d'aqua
e mò 'o vverde se sciaqua
pe na nuvola
ca va perdenno
tutt''e sentimente
ca se porta appriesso.
Nun vaco 'e presso
e quannp me 'ncanto
me pare nu santo
dint'a na nicchia,
dint'a na cappella.
Manco nu lecca lecca me fà specie
pure si 'o sole 'a cielo me 'ncuieta,
'o na preta
me rocele arreto
e nun me òascia cuieto.
Nun so' n'arillo
pure si 'e vvote canto,
nun songo nu poeta
ca nun riesco
a stà maie cuieto
e fà 'a perzona seria
comme qualcuno
va truvanno.
Vaco truvanno
chello ca nun trove.
Ll'ove 'e miciello
e fristo fristille
na luce luce
dint''e capille
quanno se fà notte.
O crudo o cuotto
voglio passà 'a jurnata
magnanno nu vascuoto
'nfuso dint''a l'aqua
'e sta funtana
ca m'arrefresca 'e mane
e chistu cannarone
ca pe nun perdere sciato
canta na canzone
'ncuorpo a isso
pe nun scetà
attuorno
chille ca so' 'nfame
e fanno a notte e 'o juorno
sempe uguale
stanno 'ncopp''e giurnale
pe nun se fò scurdà.
Nun so n'arillo
pure si songo piccerillo
e zompo e comme zompo
pe nun truvarme 'o ffuocoarete 'e spalle.
Gioacchino Ruocco
ostia lido 22.11.2019 ore 18,59
Nessun commento:
Posta un commento