Bacco

Dai resti di Stabiae

Bacco

Te guardo e resto muto

pe nun sturnarte da 'e penziere tuoje.

Si fosse pe me 

te lasciasse, eterno comme si,

dint'a stu terno

c'ancora te regna 'a capa

'e suonno e vvino

e me ne turnasse

pe do' songo venuto

malandrino

a dint'a nu penziero comme 'e tuje.

Si haje cuscienza
'e l'eternità ca campe

dammene nu poco,

'e stesse suonne

ca te passene 'int''e vvene.

Rigneme 'o core

'e tanta fantasie

ca se vanne perdenne 'e mie:

pe l'eternità c'a me nun m'appartene

ca a te scorre 'int''o core

e vide 'o cielo

comme a nu fatto overo.

Nu surzo pe me

é comme a nu mistero

ca me ne porta luntano

perdenno 'a mano 'o tiempo

addò nun saccio che trovo.

Viato comme a te

io nun ce so' maje stato.

Gioacchino Ruocco

Ostia Lido  2015/11/02