A Onna aonna
nu mare ‘e chianto.
‘E ccase scarrupate
nun se so’ accuitate ancora
e ogne juorno more
qualcosa sbracannese pe terra.
pe nu suspiro ‘e sole
c’’o cielo è  nu culore
c’attuorno poche  sanno.
Ce vo’ nu core tanto p’’o capì!
Na gioia ca ‘int’’a ll’aria
cresce sempe cchiù assaje
pe fà scurdà ‘o chianto
ca semmena ‘a muntagna.
c’ancora nun piatisce.
Chi ‘o vò capì, ‘o capisce,
ma chi se cumpiatisce
nun cerca ‘a cumpiatenza
e chi le dice jesce,
ma è ‘o primmo a nun partì.
Gioacchino Ruocco
Ostia Lido  09/06/2015
Inserita nella raccolta “Forever…”

Nessun commento:
Posta un commento