Si me ne vengo a pere,
‘a quanno m’è chiammato,
ce metto ducient’anne.
Me faccio ‘e chiesielle 
a una a una.
L’amice ca me passeno 
pe nnanze
nun è dumamme,
sulo pe crianza,
comme stanno ?
Che s’addeventa estranee
‘a nu mumento a n’ato ?
‘E piere quanno vanno 
lascia ‘e ghjì, ca ‘o cammenà
fa bbene a tutte quante!
Almeno ‘a via d’’a casa
l’è a sapè.
E tutte’e vie ca stanno 
appriesso a toia , 
affianca a essa,
dint’’o lato ‘e chesta,
pe ghjì a vedè ‘o mare
ogne tanto, ‘o municipio,
’o squato, ‘o puorto,
all’acqua d’’a Maronna.
Si no che faie
si nun canusce ‘e vie ?
Ce miette ducient’anne
oltre ‘e mie.
Cchiù vvie ce stanno
e cchiù ce vonno l’anne
pe riturnà a casa.
Si tu m’aspiette
stongo a reto ‘a porta
si no tengo na voglia 
ca me porta
in giro p’’a campagna, 
‘o lungo mare
a ddo’ n’addore vene
ca me attirà, 
na voce ca me chiamma.
Na vecchia fiamma
o na voce
‘e quann’ero piccerillo,
‘o miao ‘e nu micillo,
‘e quann’ero piccerillo,
‘o miao ‘e nu micillo,
o ‘e  Peppe
ca me faceva ‘o sisco.
Si nun scennevo
nun saie quanta vote 
c’’o faceva.
Gioacchino Ruocco
02.09.016                        Ostia Lido

Nessun commento:
Posta un commento